sevmek ve yanlış tercihte bulunmak...

              Hiç iki arada bir derede kaldığınız olmu?

              Bazen ne yapmam gerektiğini şaşırıyorum yalan söylemeyim, beni seveni üzmekten kendimi alı koyamıyorum... Bir anlık heves uğruna ne sevdiğimi bildiğim nede beni sevdiğini düşündüğüm birinin peşinden koşturuyorum, harap düşene kadar...

              İstediğimi elde ediyormuyum peki?

              HAYIR...

              Oda olmuyor, belki peşinden koştuğum insanla öyle yada böyle bir birliktelik kuruyorum ama sonuç yine hüsran yine mağlup olmak... Aynen dediğim gibi mağlup olmak yani yenilmek, hayat karşısında yenilmek madara olmak, hayal kırıklığı yaşamak... Yine mutlu olamadım diye serzenişte bulunuyorum kendi kendime... Düşünüyorum sonra yine nerde hata yaptım...

              Sanki bütün ters giden ilişkilerimden bir hatamı bulmuşumda onu düzeltmişim gibi... Nedense sonuç hep aynı, yalnızlığımın sebebi hep aynı... O hayran olduğum insana bağlanamıyorum... Hep yanında bulunmak istediğim insandan nedense bir anda soğuyu veriyorum... Birlikte olmadan önceki bütün ilgimi, onu kazanınca kaybediyorum... İçimden gelmiyor onu aramak, onunla konuşmak, yüzünü görmek... Ne zaman yanıma gelse, ne kadar yanımda durur diye hesap yapıyorum... Nerdeyse gitmesi için yalvaracağım... Beni her telefon ile aramasında bir an önce kapatsam telaşı sarıyor beni... Boğuluyorum, bunalıyorum onunla geçen zamanda...

              Sonra yine olumsuz bir hareketimden dolayı kapı dışarı ediyor beni gönül evinden... Sokaklarla başbaşa kalıyorum yine en sonunda... Kimsesizleri oynuyorum sanki yeşilçam stüdyolarında... Yine tutunacak bir el arıyorum, yine sarılacak bir beden arıyorum sonra...

              Ama nedense göremiyorum hep yanı başımda olan güzelliği... Bana yıllar boyunca tahammül eden o narin kişiliği... Yada görmek istemiyorum korkumdan, sanki içimde bir his; onunla birlikte olursam ondan da sıkılacağımdan ve dostluğundan bile mahrum kalacağımdan korkuyorum... Çünkü: biliyorum ne zaman yalnız kalsam o hep yanımda farkındayım bunun... Sanki benden bir kelime bekliyorum... BENİMLE OL! Kabul edeceği her halinden belli...

              Ama diyorum ya ikilemde kalıyorum, kaybetmekten korkuyorum, yine yeni bir yanlış tercihte bulunacağım diye çekiniyorum... Emin olduğum bir gerçek var ne yaparsam yapayım, ne kadar yanlış tercihte bulurnursam bulunayım, evli olmana rağmen seni seviyorum.... Ama korkuyorum yanıma gelmenden, korkuyorum hata yapmaktan... Seni üzmekten korkuyorum... Arkanda bırakacağın o kadar şeyi bende bulamayacağından korkuyorum...

              Yalan da olsa söylediklerinde haklılık payı var bunu sende bende biliyoruz... Sen evlisin ve birlikte olmamız zor, aramızdaki bu aşk denilen varlık hep içimizde yanan bir kor olarak kalacak... Yan yana olmamız mümkün değil, yeni birini bulmam lazım benim... Bir başkası ile olmam lazım ki seni unutabileyim... Ama sende gördün denedim, sırf sen benden soğuyasın bende seni unutayım diye yeni biriyle olmaya çalıştım... Ve bu birlikteliğimi sen göresin ve bilesin diye enim konum herkesle paylaştım...

              Ama sende bende bundan etkilenmedik... Sen bu olaydan dolayı benden nefret etmedin, bende bu olaydan dolayı seni unutupta gidemedim... Sonuç yine hüsran ve yine ahını aldığım bir başka kızcağız... Seni seviyorum kelimeleri ile kandırdığım, ve bir o kadarda inandırdığım... Ailesine benden bahsettirdiğim bir kız... Sonuç yapamıyorum, seninle olmuyor, bir başkası aklımdan çıkmıyor sözüyle bitirdiğim ve karşılığında duymak zorunda kaldığım bir ton beddua...

              Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum...

              Keşke seni taa en başında tanımasaydım diyorum, seninle keşke karşılaşmasaydım ve konuşmasaydım diyorum... Evli olduğunu duyduğum an senden soğusaydım ve birlikte olmayacağımızın farkına varsaydım diyorum... Lanet ediyorum kendime, yine bir ah alacağım farkındayım... Bu sefer sen bana beddua edeceksin yuvamı bıraktım beni seviyorsun diye sana geldim ama sen beni sevmiyorsun diyeceğini sanki duyuyorum...

              Bu sözleri her işitmemde kendimden iğreniyorum... Bu zamana kadar aldığım ahlar değilmi? Benim hayatımı böyle maaf eden... Beddualar değilmi? Hayatımın anasını s.ken... Bütün bunlar sebeb değilmi? Tek amacımın aldığım beddualar karşısında kızlardan dua kazanmaya çalışmam... Onların hepsine elimden geldiğince yardımda bulunmaya bir abilik, bir kardeşlik yapmaya çalışmam...

              SEVİM olmayacak biliyorum seninle... Sonunda ikimizde bu sevdadan dolayı acı çekeceğiz biliyorum... İkimizde boynumuz bükük ayrılacağız birbirimizden... Ama dediğim gibi sensiz yapamadım ben, sesini duymadan yapamadım... Sana aşkım, canım, sevgilim demek varken, bir başkasına bu sözleri söyleyemedim ben... Olmadı yani beceremedim...

              HÜLDA ne olursun affet beni... Karşına geçip af dileyecek yüzüm yok farkındayım... Pişmanım seni üzdüğüm için ne olur affet beni..... 

                                                                                                     ....AFFET....